برخی از جمله های دکتر شریعتی حامل مضامین عرفانیست که باکمی تحقیق میتوان به سرمنشا آنان دست یافت...






امام سجاد(ع) معجزه گر جمله معروف دکتر شریعتی:


خدایا!

من در کلبه حقیرانه خویش چیزی دارم که تو در عــرش کبریایی خود نداری.....

من چون توئی دارم و تو چون خویش همانندی نداری...







دکتر شریعتی و محبت حضرت علی علیه السلام :


اگر می بینیم کسی که قلبش پر از محبت علی 

است و از محبت علی اشک می ریزد و سرنوشت جامعه آن سرنوشت خوبی نیست و دردناک                                                                   

است.این نشان دهنده آنست که علی را نمی شناسد.  

این علی شناسی نیست،علی پرستی است.              

علی را نشناختن و محبت علی داشتن مساوی است با محبت همه ملتها بر پیامبر و معبودشان                                     

،نه چیزی بیشتر...



در جملاتی که علی در تمام عمرش گفت ، این جمله از همه رساتر و عمیقتر ،زیباتر ، 

اثربخش و آموزنده تر بود.

کدام عبارت؟کدام جمله؟

آن ۲۵ سال سکوت علی است. دکتر علی شریعتی

 

مگر با کلمات می توان از علی سخن گفت ؟

باید به سکوت گوش فرا داد تا از او چه ها می گوید ؟ 

او با علی آشناتر است. 



این که حسین (ع) فریاد می‌زند:آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟» «هل من 

ناصر ینصرنی؟» مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این 

سؤال، ‌سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.

:دکتر علی شریعتی:


 

حمدو سپاس خدایی را که هرگز جامع بودن بر تن نکرد که اگر چنین بود نه معشوق من میشد ::::

حضرت علی علیه السلام



جمله زیر برگرفته از سخن حضرت علی(ع) است که دکتر شریعتی با بیان زیبا به کار بردن:


معشوق من چنان لطیف است

که خود را به « بودن » نیالوده است

که اگر جامه ی وجود بر تن می کرد

نه معشوق من بود . . .  

دکتر شریعتی