برخی از جمله های دکتر شریعتی حامل مضامین عرفانیست که باکمی تحقیق میتوان به سرمنشا آنان دست یافت...
امام سجاد(ع) معجزه گر جمله معروف دکتر شریعتی:
خدایا!
من در کلبه حقیرانه خویش چیزی دارم که تو در عــرش کبریایی خود نداری.....
من چون توئی دارم و تو چون خویش همانندی نداری...
دکتر شریعتی و محبت حضرت علی علیه السلام :
اگر می بینیم کسی که قلبش پر از محبت علی
است و از محبت علی اشک می ریزد و سرنوشت جامعه آن سرنوشت خوبی نیست و دردناک
است.این نشان دهنده آنست که علی را نمی شناسد.
این علی شناسی نیست،علی پرستی است.
علی را نشناختن و محبت علی داشتن مساوی است با محبت همه ملتها بر پیامبر و معبودشان
،نه چیزی بیشتر...
در جملاتی که علی در تمام عمرش گفت ، این جمله از همه رساتر و عمیقتر ،زیباتر ،
اثربخش و آموزنده تر بود.
کدام عبارت؟کدام جمله؟
آن ۲۵ سال سکوت علی است. دکتر علی شریعتی
مگر با کلمات می توان از علی سخن گفت ؟
باید به سکوت گوش فرا داد تا از او چه ها می گوید ؟
او با علی آشناتر است.
این که حسین (ع) فریاد می‌زند:آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟» «هل من
ناصر ینصرنی؟» مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این
سؤال، سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.
:دکتر علی شریعتی:
حمدو سپاس خدایی را که هرگز جامع بودن بر تن نکرد که اگر چنین بود نه معشوق من میشد ::::
حضرت علی علیه السلام
جمله زیر برگرفته از سخن حضرت علی(ع) است که دکتر شریعتی با بیان زیبا به کار بردن:
معشوق من چنان لطیف است
که خود را به « بودن » نیالوده است
که اگر جامه ی وجود بر تن می کرد
نه معشوق من بود . . .
دکتر شریعتی
